Onlangs woonde ik een landelijke SGP-bijeenkomst bij rondom het thema ‘bestuurlijke verantwoordelijkheid’. Interessant. Wat zijn de kansen? Waar liggen de dilemma’s? En hoe ga je om met het soms wankele evenwicht tussen die twee? Het is natuurlijk mooi als je in een college mag participeren en daardoor iets kunt betekenen voor je gemeente en haar inwoners. Het is mooi als je dingen kunt bereiken. Een christen-politicus weet zich echter als het goed is niet gedreven door macht of hang naar het pluche. Als het goed is, is de basis, de intentie een geheel andere. In de Bijbel staat dat zo mooi….Het is beter te geven dan te ontvangen…. Of, met de woorden van Jezus: niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen.

Mooie woorden. Maar in de praktijk is dat soms verdraaid ingewikkeld. Wat is nog wel en wat is niet acceptabel? Waar liggen de grenzen tussen geven en nemen? Tussen dilemma en kans? Want er gebeuren natuurlijk altijd dingen waar je minder enthousiast over bent. Er gebeuren dingen die je jammer vindt. En soms gebeuren er dingen waar je gewoonweg moeite mee hebt. En ook daar draag je bestuurlijke verantwoordelijkheid voor.

Zo ongeveer zag het programma er uit; dit soort vragen. En zulke bijeenkomsten zijn goed. Het plaatst je werk als wethouder weer even in perspectief. Het laat je in de spiegel kijken: Hoe staat het met mijn bestuurlijke verantwoordelijkheid? Met mijn intenties, mijn geven, mijn dienen? Hoe staat het met mijn hang naar het pluche? Een bijeenkomst die niet zozeer antwoorden gaf, maar vragen opriep. Gewetensvragen.

Vlak voor we weer huiswaarts keerden kregen we als toegift een ´statement´ van Kees van der Staaij. Zo hoort dat. Nog even een hart onder de riem.

Het aardige hiervan was dat Van der Staaij er in slaagde om met een eenvoudig beeld de middag in twee zinnen samen te vatten. En dat niet alleen. Hij slaagde er in een begin van een antwoord te formuleren. Een richting te duiden.

"Een bestuurder kan het gevoel krijgen dat hij door deelname aan het college vuile handen krijgt", zo stelde hij.

Inderdaad, als je let op al die dilemma´s…

"Anderzijds, als je je bestuurlijke verantwoordelijkheid niet neemt, sta je met lege handen…"

Inderdaad, als je let op al die kansen…

"Als u daar wel eens in vast loopt, heb ik een advies: gevouwen handen…"

Zo maar een paar zinnen. Het was een goede bijeenkomst.

Evert Jan Nieuwenhuis