‘Wat gaan we er van merken?’

Deze vraag werd me gesteld in een volle raadszaal. Nee, die raadszaal zat deze keer niet vol met raadsleden of publiek. De raadszaal zat vol met medewerkers van de gemeente Lisse. Het leek de afdeling communicatie goed het nieuwe college voor te stellen aan de organisatie. Zo gezegd, zo gedaan. Gekozen werd voor een speels  interview. Naast de gebruikelijke vragen en antwoorden rondom gezin, kinderen, vorige baan en huidige portefeuilles, kwam een interessante vraag. ‘Evert Jan, je bent wethouder namens de SGP-ChristenUnie, twee christelijke partijen. Wat gaan wij daarvan merken?’

Tja…wat gaan we daarvan merken…een goede vraag! Mijn antwoord bestond uit twee delen. Zo vertelde ik bijvoorbeeld dat ze dat kunnen merken aan het feit dat ik bid voor mijn eten en dat ik in verreweg de meeste gevallen niet aan zal deelnemen aan activiteiten op zondag. De andere kant van mijn antwoord betrof meer mijn houding. Daarbij vertelde ik dat men het (als het goed is) kan merken aan zaken als integriteit, betrouwbaarheid, eerlijkheid, en noem maar op. Of het antwoord naar tevredenheid was, weet ik eigenlijk niet. De vragenronde was op enig moment voorbij en we gingen weer aan ons werk.

Tja, dat werk… als je wethouder wordt, word je opeens geleefd. Een overleg met een ambtenaar, collegevergadering, een teleurgestelde inwoner, een meeting met een van de gedeputeerden van Zuid-Holland…wat een afwisseling! Wat een veelheid aan informatie, dossiers, vergaderingen en gesprekken.  Intensief, maar vooral boeiend. Het kost energie; maar het levert vooral ook veel energie op.

In die hectiek zou ik haast vergeten dat ik mijn vorige baan nog aan het afronden ben. Afgelopen vrijdag had ik in dat kader een afscheidsetentje. Een van mijn oud-collega’s gaf me een spreuk mee: ‘het gaat niet alleen om de weg die je gaat maar vooral om het spoor dat je achterlaat.’ En opeens moest ik weer terugdenken aan die ene vraag: ‘Wat gaan we er van merken?’. En daarna kwamen er meer vragen: Welke weg wil ik gaan? Wel spoor wil ik achterlaten?

Vragen die het waard zijn gesteld te worden, maar het gevaar lopen in een volle agenda als eerste sneuvelen. Om dat te voorkomen heb ik een reeks afspraken met onze SGP-voorzitter in de agenda gezet. Om elkaar te dwingen steeds weer deze elementaire vragen te stellen; om te voorkomen dat we opgaan in de spreekwoordelijke waan van de dag. En om een horizon te hebben die verder reikt dan de agenda van deze week.